Zo schreef Union geschiedenis: vier sleutelmomenten op weg naar de titel

Vanuit de achtergrond knokte Union zich op spectaculaire wijze in de race om het kampioenschap, met de ultieme bekroning als orgelpunt: een twaalfde landstitel na historische play-offs. BRUZZ selecteert vier sleutelmomenten uit het seizoen van de kersverse landskampioen.

4 november 2024: aanstelling Kevin Mirallas

De beginmaanden van de vicekampioen verlopen stroef. Vriend en vijand lijken het erover eens te zijn dat het vierde seizoen van de Brusselaars sinds de comeback op het hoogste niveau een overgangsjaar wordt na de drie jaargangen waarin Union telkens voor de knikkers speelde.

Vooral in het offensieve compartiment hapert Union. In dertien wedstrijden staat de teller op amper zeventien goals. Begin november komt met Kevin Mirallas een ex-Rode Duivel en vertrouweling van coach Sébastien Pocognoli aan boord als spitsentrainer.

Onder zijn vleugels begint latere clubtopschutter Promise David de weg naar het doel te vinden en ook aanvallers Mohammed Fuseini en Franjo Ivanovic boeken zichtbare vooruitgang.

Met overtuigende zeges tegen Genk, Antwerp en Gent in de competitie en belangrijke driepunters in de Europa League tegen Twente en Nice zet Union in november en december zijn heropstanding in. Dat het bestuur ook wanneer er een crisissfeertje boven het Dudenpark zweeft het vertrouwen in Pocognoli behoudt, blijkt achteraf een gouden zet.

20 februari 2025: uitschakeling Europa League

Op het veld van Ajax slikt Union een bittere pil: na een masterclass in driftig combinatievoetbal – toch in de eerste vijfenveertig minuten - lijkt een stunt in de maak.

Tegen tien Amsterdammers dwingt Union verlengingen af, waarin verdediger Christian Burgess al snel een bal tegen de hand krijgt in de zone van de waarheid. Vanop elf meter scoort Ajax het doelpunt dat de Nederlandse grootmacht uiteindelijk naar de achtste finales zal brengen.

Ondanks de teleurstelling maakt de krachttoer in de Johan Cruijff Arena indruk. De totaalprestatie deed Ajax, dat toen swingend door de Eredivisie floot, flirten met een Europese exit.

Tegelijkertijd zorgt de uitschakeling ervoor dat Pocognoli zich in de schaduw van titelfavorieten Genk en Club Brugge volop kan richten op de play-offs, terwijl het Union al weken voor de wind gaat: in januari en februari boekt de club 18 op 18 in de competitie.

20 april 2025: overwinning op het veld van Genk

Union blijft surfen op de overwinningsroes met zeges tegen Anderlecht, Dender en Standard. Op de laatste speeldag van de reguliere competitie wacht Genk. Een zwak en schijnbaar aarzelend Union kan de toenmalige leider niets in de weg leggen.

Een maand later ziet de wereld er helemaal anders uit. Na een perfecte start in de play-offs tegen Antwerp, Gent en Anderlecht trekt Union opnieuw naar Limburg. Genk leidt op dat moment nog de dans in de play-offs, maar moet vertrouwen tanken na de 0-1-nederlaag in Brugge de week voordien.

Daar slaagt de leider niet in. Union zet Genk helemaal vast en voetbalt bij momenten snel combinatievoetbal van de hoogste plank. Tegelijkertijd spelen de Unionisten tegen en soms over het randje – zelfs het brave Limburgse publiek krijgt het danig op de heupen van de strijdlust en agressie die Pocognoli in zijn team drilt.

Genk heeft geen antwoord in huis, tot Tolu diep in de blessuretijd de achterstand halveert en een gelijkmaker plots in de lucht hangt. Union-keeper Vic Chambaere beslist dan om bij een aanval van Genk een tweede bal op het veld te gooien. Het dwaalmoment representeert de mantra van Union in de play-offs: het doel heiligt de middelen.

24 april 2025: zege op bezoek bij Club Brugge

Enkele dagen later kan Union op het veld van regerend landskampioen en kersvers leider Club Brugge zelf naar de koppositie springen. Om na vijfendertig speeldagen voor het eerst de leiding te grijpen, moet Union winnen in Brugge.

Net zoals in Genk haalt Union het bloed vanonder de nagels bij blauw-zwart. Het lijkt wel alsof de troepen van Pocognoli nog koelbloediger voor de dag komen bij vijandig publiek. Nadat Alessio Castro-Montes met een parel voor de eerste en enige goal van de wedstrijd zorgt, bijt het tot dusver onoverwinnelijk geachte Club Brugge zijn tanden stuk op de Brusselaars. In eigen huis heeft blauw-zwart geen antwoord in petto op de hoge druk en het dominante middenveld van Union.

Club was tot dan toe op imponerende wijze door de play-offs aan het cruisen, maar tegen de uiteindelijke landskampioen botste het op een ploeg die niet alleen hecht en georganiseerd stond te spelen, maar bij momenten Club ook van de mat tikte.

Union zet er zijn allergrootste troef nog eens in de verf: defensieve stabiliteit. Na afloop van de play-offs zou de landskampioen amper drie doelpunten slikken in tien wedstrijden tegen Club Brugge, Genk, Anderlecht, Antwerp en Gent. Schoonheidsprijzen levert het Union niet op, de eerste landstitel in negentig jaar wel.